Czemu nie potrafimy o sobie mówić?

Najtrudniejszy pierwszy post. Podobno. Już od dawna chciałam dołączyć do społeczności blogowej i oto dziś o godzinie 5:00 próbuję złożyć jakieś sensowne zdania. Na moim blogu skupię się na kilku dziedzinach życia i mam nadzieję, że znajdziecie tu coś dla siebie.

Ale myślę, że wypadałoby się chyba przywitać.

Cześć, jestem Karolina.

I co dalej?

Czy zauważyliście, że kiedy przyjdzie nam samym się opisać, to nie mamy pojęcia od czego zacząć? A przecież przebywamy ze sobą 24 godziny na dobę, więc kto zna nas lepiej niż my sami?

To my siebie kształtujemy i żaden internetowy quiz nie powie nam jacy tak naprawdę jesteśmy. :)

Zobaczyłam tę zależność jakiś czas temu na lekcji wychowawczej, gdy mieliśmy napisać coś o sobie na karteczkach, by potem klasa odgadywała, który opis dotyczy jakiej osoby. Napisałam kilka randomowych banałów. "Dziewczyna. Blondynka. Lubię muzykę i książki."
Po czym ta sama sytuacja, ale tym razem musieliśmy opisać kolegę/koleżankę z ławki.
I wiecie co?
Poszło nam to stokroć łatwiej.

Uważam, że powinniśmy się czasem zatrzymać i pomyśleć, kim tak naprawdę jesteśmy.
Co tak naprawdę lubimy...
Do czego zmierzamy...

No to w takim razie jeszcze raz.

Jestem Karolina. Mam 17 lat, chodzę do liceum. Humanistka na mat-geo. :) Nie lubię zmian. Wzruszam się na wielu filmach i książkach. Booklover ❤. Wolę książki od filmów. Wybujałe ambicje. Poukładana (choć nie zawsze :) ). Lubię różne gatunki muzyki, od klasycznej po rocka.
Michael Jackson.
Teatr.
Uwielbiam pisać, nie przepadam za przemawianiem.
Zbyt łatwo się przywiązuję. Przeżywam większość sytuacji wewnętrznie. Ciężko jest mi się otworzyć.
Aspołeczna.  Introwertyczna. Mało kto tak naprawdę mnie zna.
Lojalna i oddana.
Kocham klasyczne kryminały.
Uwielbiam zapach kawy, książek i świeczek.
Miło mi :)







Pamiętaj!
Nie zapominaj kim tak naprawdę jesteś.
Bądź wyjątkowy.
Bądź inny.
Bądź sobą. :)